„Pierwiastki diatomiczne nienawidzą być same – tak bardzo, że po prostu nie występują jako pojedyncze atomy.
Zamiast tego są to zawsze dwa atomy tego samego czystego pierwiastka połączone ze sobą. To jest w samej nazwie: Di- oznacza „dwa”, a atom oznacza „z atomów”. A pierwiastki są podstawowym budulcem wszechświata.
Uwaga
Ale z całego układu okresowego jest tylko siedem pierwiastków dwuatomowych:
- Hydrogen H2
- Nitrogen N2
- Fluor F2
- Tlen O2
- Jod I2
- Chlor Cl2
- Brom Br2
Dlaczego tylko siedem?
Tak naprawdę istnieje tylko siedem pierwiastków dwuatomowych. Pięć z nich – wodór, azot, fluor, tlen i chlor – są gazami w temperaturze pokojowej i normalnym ciśnieniu. Czasami nazywa się je gazami elementarnymi. Brom jest zawsze cieczą, podczas gdy jod może być cieczą lub ciałem stałym w temperaturze pokojowej, w zależności od wielu czynników. Wszystkie siedem są niemetaliczne.
Inne elementy oczywiście mogą łączyć się ze sobą; te nazywane są cząsteczkami dwuatomowymi. W ten sposób otrzymujemy sól kuchenną (sód + chlor = NaCl, chlorek sodu). Cząsteczki dwuatomowe tego typu występują wszędzie. Niektóre inne pierwiastki mogą tworzyć cząsteczki dwuatomowe, ale ich wiązania są bardzo słabe i nietrwałe. Nie pozostają one dwuatomowe na długo. Tylko te siedem pierwiastków dwuatomowych tworzy silne wiązania i występuje w tej postaci prawie zawsze.
Nie znaczy to, że pierwiastki dwuatomowe są rzadkie – wręcz przeciwnie! Azot i tlen, w swoich formach dwuatomowych N2 i O2, stanowią 99 procent ziemskiej atmosfery. To przeciwieństwo rzadkości.
Potrzebujesz łatwego sposobu na zapamiętanie tych siedmiu? Spróbuj tej mnemotechniki: Nie bój się lodowatego piwa. Pierwsza litera każdego słowa przypomni Ci o każdym pierwiastku dwuatomowym.
Reklama
.